Osuszanie podkładów betonowych pod podłogi drewniane

CEL OSUSZANIA
Nadmiar wilgoci potrafi zniekształcić najlepiej wykończoną powierzchnię drewna, a skrajnych przypadkach może być przyczyną nieodwracalnego uszkodzenia całej podłogi. Każdy stolarz wie, że drewno bez umieszczenia go w ciepłym miejscu, praktycznie nie uzyska wilgotności odpowiedniej dla pomieszczeń ogrzewanych. Z betonem podkładu jest podobnie. W nie ogrzewanych pomieszczeniach sporadycznie uzyskuje on wilgotność dopuszczającą montaż posadzek z drewna. W znacznej większości przypadków konieczne jest dostarczenie energii, najczęściej w postaci ciepła, co pozwala na skuteczne usunięcie nadmiaru wilgoci z mieszkania czy budynku. Powyższą energię należy rozsądnie zagospodarować, aby w stosunkowo krótkim czasie uzyskać pożądany efekt w postaci jednorodnie suchego jastrychu.
Beton jest materiałem bardzo różnorodnym, zarówno od strony receptury jak i techniki wykonania co w efekcie przenosi się na jego strukturę i właściwości. Przy takiej złożoności trudno jest znaleźć jednoznaczną receptę na szybkie i skuteczne osuszenie wylewki. Każdy przypadek wymaga oddzielnej oceny i zastosowania odpowiedniego sposobu, rozpatrywanego również w kontekście usytuowania budynku, jego historii oraz jakości budowania, w tym zbyt wczesnego ocieplenia przegród /murów/ zewnętrznych. W trakcie osuszania dobrym sprzymierzeńcem jest czas, jakkolwiek nie zwalnia on od myślenia.
PRZYGOTOWANIE POWIERZCHNI JASTRYCHU.
Przed przystąpieniem do osuszania jastrychu należy:
– usunąć wszelkie przedmioty z jego powierzchni
– sprawdzić wilgotność celem określenia sposobu i czasu osuszania
– ocenić powierzchnię w zakresie wytrzymałości z określeniem ewentualnej opcji naprawczej
– ocenić powierzchnię pod kątem zgorzeli lub mleczka cementowego, blokujących oddawanie wilgoci do otoczenia, po czym przyjąć odpowiedni sposób na ich usunięcie
– przed przystąpieniem do osuszania powierzchnię jastrychu należy starannie odkurzyć.
FAZY SUSZENIA
Osuszanie wylewki betonowej rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu procesu pielęgnacji, lub z chwilą kiedy wilgotność otoczenia jest niższa od wilgotności RH mierzonej przy powierzchni betonu.
I FAZA obejmuje okres przekazywania do otoczenia słabo umocowanej wilgoci w większości przemieszczającej się kapilarnie w kierunku powierzchni podkładu. W związku z tym powietrze otaczające wylewkę bardzo szybko nasyca się wilgocią, co zmusza do częstszej wymiany powietrza lub jego do osuszania. W przypadku korzystnych warunków zewnętrznych wystarczy systematycznie wietrzyć pomieszczenie. Dodatkowo ciepłe powietrze wnikając do pomieszczeń, osusza powierzchniowo przegrody budowlane oraz stopniowo ogrzewa kubaturę budynku, przygotowując ją do kolejnej fazy suszenia. Wprowadzenie w powietrza z zewnątrz może być skuteczne, jeśli jest spełniony jeden lub więcej z następujących warunków.
– temperatura punktu rosy powietrza na zewnątrz jest niższa niż temperatura punktu rosy powietrza w budynku i niższa niż temperatura powierzchni wylewki. Niższa temperatura punktu rosy tworzy większą różnicę ciśnień, a to z kolei wzmagaoddawanie wilgoci do otoczenia
– temperatura punktu rosy powietrza na zewnątrz jest niższa niż 4°C, a poza tym powietrze może być podgrzewane
– istnieje możliwość suszenia rozłożonego w stosunkowo długim czasie. Korzystanie z zewnętrznego powietrza do suszenia betonu staje się mniej skuteczne, gdy temperatura punktu rosy otoczenia jest bardzo wysoka
– powyżej 10°C. W sytuacji niekorzystnej aury zewnętrznej, możemy zainstalować osuszacze powietrza, które zmieniając strukturę wilgotności powietrza w pomieszczeniu wpływają pośrednio na osuszanie powierzchni podkładu.
Temperatura punktu rosy dla poszczególnych parametrów mikroklimatu pomieszczeń
Wilgotność
względna RH

55%

60%

70%

80%

Temperatura 15 18 20 22 15 18 20 22 15 18 20 22 15 18 20 22
Temperatura
punktu rosy
6 9 11 12 7 10 12 14 10 12 14 16 12 15 17 18
Temperatura punktu rosy dla poszczególnych parametrów otoczenia zewnętrznego
Wilgotność
względna RH

55%

60%

70%

80%

Temperatura 18 16 13 10 18 16 13 10 18 16 13 10 18 16 13 10
Temperatura
punktu rosy
9 6 3 1 10 7 4 2 13 10 7 4 15 12 9 7
Konsekwentne postępowanie prowadzi do sukcesywnego spadku wilgotności, gdzie po osiągnięciu stabilnej wilgotności poniżej 60% RH możemy przystąpić do II fazy osuszania.
II FAZA to czas, w którym wylewka betonowa oddaje pozostały nadmiar wilgoci do otoczenia, pozostawiając w sobie wilgoć resztkową, w ilości niegroźnej dla planowanych posadzek z drewna. Skutecznym rozwiązaniem przy niekorzystnych warunkach zewnętrznych jest uruchomienie ogrzewania oraz cykliczne przewietrzanie mające na celu wymianę nasyconego wilgocią powietrza. Podstawowym wskaźnikiem będzie tu poziom wilgotności względnej a temperatura w tym konkretnym przypadku będzie jej funkcją. Tu migracja wilgoci przebiega głównie w sposób dyfuzyjny, stąd też skuteczność tej fazy zależy głównie od temperatury podkładu oraz od wilgotności powietrza nad jego powierzchnią. Aby uzyskać odpowiednio wysoką temperaturę podkładu, konieczne jest ciągłe utrzymanie wyższej temperatury nad jego powierzchnią, dbając przy tym o stosunkowo niską wilgotność względną w pomieszczeniu.
Dla uzyskania stosunkowo niskiej wilgotności względnej w ogrzewanych pomieszczeniach konieczne jest zastosowanie osuszaczy – sorpcyjnych lub kondensacyjnych. Powyższe działanie ma sens przy założeniu, że osuszane pomieszczenia są zabezpieczone przed napływem wilgotnego powietrza z zewnątrz. W każdym przypadku pomocną w osuszaniu jastrychów jest wymuszona cyrkulacja powietrza. Zadaniem cyrkulacji jest przemieszczanie ciepłego powietrza z górnej części pomieszczenia w stronę podłoża. Ponadto ruch powietrza oczyszcza powierzchnię z parujących cząstek wilgoci dając miejsce następnym, wydostającym się z osuszanego betonu. W tej fazie suszenia należy uwzględnić czynniki opisane w dalszej części opracowania.
III FAZA to okres wyrównania wilgotności w całej masie podkładu. W tym czasie należy wyłączyć ogrzewanie. Spadek temperatury nagrzanej powierzchni betonu przyczyni się do zmiany układu ciśnień, a tym samym do rozproszenia nadmiaru wilgoci resztkowej zalegającej w dolnej części miejscowo grubszych lub w pełni nie dosuszonych warstw podkładu. Faza ta tworzy odpowiedni mikroklimat dla montażu podłogi tzn. wilgotność w przedziale od 50% RH do 60% RH przy temperaturze ok. 20ºC.
RODZAJE I WŁAŚCIWOŚCI WYLEWEK POD POSADZKI Z DREWNA
Wylewki powierzchniowo otwarte, wykonane w „uproszczonej recepturze i technice wykonania”, tzn. piasek, nieokreślona dokładnie ilość cementu i duża ilość wody – znacznie powyżej 10%. Najniższa gęstość dająca minimalne parametry jakościowe betonu w tym szkodliwą porowatość, powinna wynosić 1600kg/m3. Z jednej strony nadmierna ilość wody kształtuje strukturę betonu umożliwiając swobodną migrację wilgoci, co umożliwia szybsze osuszenie wylewki pomimo wyższej zawartości wody. Z drugiej strony, w strukturze tak wykonanej wylewki jest stosunkowo dużo wolnych przestrzeni wypełnionych nie zhydratyzowaną wodą zarobową. Osuszanie tego typu wylewek jest zadaniem indywidualnym, odpowiednim do ich wykonania.
Tu należy uwzględnić swobodę w przemieszczaniu się wilgoci, która stanowi zagrożenie dla posadzek drewnianych nawet przy uzyskaniu wilgotności dopuszczającej ich montaż tzn. 3% (wagowo). Zalecanym rozwiązaniem jest zagruntowanie powierzchni gruntem blokującym przenikanie wilgoci, a przy okazji wzmacniającym, na ogół słabą powierzchnię jastrychu.
Wylewki w ręcznej technice wykonania, kiedy składniki betonu zostały właściwie dobrane, a jego masa solidnie zagęszczona, są jakościowo lepsze od powyższych. Tu czas ich osuszania będzie wynikał z dokładności przygotowania i ułożenia masy betonowej.
Wylewki powierzchniowo zamknięte, betonowe /cementowe/ wykonane mechanicznie – mixokret z zacieraczką. Ilość wody wynikająca z techniki wykonania jest tu znacznie mniejsza – beton półsuchy. Po poprawnym wykonaniu, beton ma dobre parametry techniczne jednak wymaga odpowiedniego mikroklimatu otoczenia pozwalającego na szybkie osuszenie. Ta zależność powodowana jest znaczną zwartością masy betonu, szczególnie w jego przypowierzchniowej warstwie.
Wylewki anhydrytowe wykonane w ścisłej recepturze. Znaczna ilość wody zostaje tu zaabsorbowana do uwodnienia anhydrytu, stąd czas suszenia jest dosyć krótki. Dopuszczalna wilgotność 0.5%, przy ogrzewaniu podłogowym do 0,3%.
Tabela schnięcia
Grubość podkładu Średnia wilgotność % po czasie /dni/ w klimacie ok. 65% RH i ok. 20ºC
7 dni 10 dni 14 dni 21 dni 28 dni 35 dni
3,5 cm 3,3 % 3,0 % 1,5 % 1,0 % 0,5 % 0,5 %
5,5 cm 3,5 % 3,2 % 1,7 % 1,1 % 0,6 % 0,5 %

 

Jastrychy ogrzewane wymagają szczególnej staranności w przygotowaniu do montażu posadzek z drewna. Jastrychy betonowe można zacząć wygrzewać po pełnym związaniu betonu, w praktyce po trzech tygodniach od dnia wylania. Proces wygrzewania powinien przebiegać łagodnie i trwać do czasu uzyskania minimalnej emisji pary wodnej z powierzchni jastrychu (< 60% RH), po czym ogrzewanie należy wyłączyć na okres tygodnia w celu wyrównania ciśnień pary wodnej w całej strukturze wylewki. W zależności od zawartość wilgoci w podkładzie, tygodniowe cykle nagrzewania i wystudzania powinny być prowadzone do skutku, czyli do uzyskania wilgotności nieco powyżej 1,5%, praktycznie pozostawiając w jastrychu wodę silnie umocowaną w masie betonu.
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA PROCES OSUSZANIA WYLEWEK
Usytuowanie jastrychu istotnie wpływa na szybkość jego osuszania. Jastrychy ułożone na gruncie nawet przy zachowaniu wszelkich termohydroizolacji wysychają znacznie dłużej. Wynika to z okresowo niższej temperatury w jego dolnej części a tym samym z niekorzystnego rozkładu ciśnień pary wodnej w strukturze podkładu. Tak usytuowany jastrych można efektywnie osuszać po jego równomiernym ogrzaniu.
Przy jednoczesnym ogrzewaniu pomieszczeń na niższych i na wyższych kondygnacjach należy zwrócić uwagę na wzrost wilgotności w górnych częściach budynku. W początkowej fazie ogrzewania, ciepłe wilgotne powietrze unosi się do góry, przez co opóźnia osuszanie przegród na piętrze. Aby temu zapobiec należy wentylować powyższe pomieszczenia, ewentualnie zadbać o obniżenie wilgotności instalując tam osuszacz.
Izolacje hydrotermiczne w konstrukcji podłogi. Izolacje hydrotermiczne powinny być wykonane w oparciu o projekt budowlany, a w przypadku jego braku zgodnie z zasadami sztuki budowlanej. Dla przyjęcia właściwego sposobu osuszania istotna jest informacja o zainstalowaniu zapory dyfuzyjnej. Taką zaporą jest folia budowlana grubości 0,2 mm umieszczona między izolacją termiczną (styropianem) a wylewką. Brak tej zapory powoduje przenikanie pary wodnej z wilgotnego betonu wylewki w głąb termoizolacji, co utrudnia, a tym samym opóźnia przygotowanie podkładu do montażu posadzek drewnianych.
Rodzaj kruszywa
O jakości betonu decyduje min. rodzaj kruszywa, gdzie odpowiednio dobrane frakcje tworzą zwartą strukturę, która korzystnie wpływa na wytrzymałość betonu. Jednak zwarta struktura utrudnia migrację wilgoci, co opóźnia jej przenikanie na powierzchnię podkładu, a tym samym wydłuża czas osuszania. Tu możemy przyjąć wilgotność dopuszczalną (3% wagowo) za wilgotność bezpieczną dla każdej posadzki z drewna.
Z kolei porowata struktura wynikająca zastosowania wyłącznie drobnej lub tylko grubej frakcji tworzy dużo miejsca dla wilgoci resztkowej, jak i wiele dróg dających wilgoci swobodę w jej przemieszczaniu. W takim przypadku osuszanie trwa krócej, jednak musimy tu zmniejszyć próg wilgotności dopuszczalnej, szczególnie przy cienkich okładzinach z drewna.
Rodzaj cementu
Teoretycznie cement portlandzki hydratuje wodę zarobową w ilości ok. 25% w stosunku do swojej wagi, dodatkowe 15% wody jest silnie umocowane w strukturze betonu jako woda żelowa. Razem około 40%. Pozostała woda jest określona mianem wody wolnej w znacznej większości przeznaczona jest do odparowania. W przypadku zastosowania cementu z dodatkami, ilość czystego cementu jest mniejsza stosownie do ilości zawartych dodatków. Ta zależność przenosi się na ilość wody zaabsorbowanej do hydratacji cementu, z czego wynika wniosek, że mamy jej więcej do odparowania. Ponadto zawarte dodatki tworzą sole utrudniające przenikanie wilgoci resztkowej, a w dodatku jako nietrwałe związki z wolną wodą uniemożliwiają dokładny pomiar jej zawartości.
Współczynnik W/C betonu
Każdy nadmiar wody zarobowej przyczynia się do zwiększenia porowatości betonu, co szkodzi jego jakości oraz czyni go materiałem trudno przewidywalnym w zakresie migracji wilgoci w całej strukturze podkładu. Czas osuszania jest w bezpośredniej zależności od ilości wody przeznaczonej do odparowania oraz uzyskania znacznie niższego od dopuszczalnego, poziomu wilgotności podkładu.
Poniżej praktyczna struktura wody zarobowej:

Woda w betonie 100% w tym:

W/C = 0,40

W/C = 0,45

W/C = 0,50

W/C = 0,60

Woda zaabsorbowana do hydratacji cementu w betonie

70%

65%

60%

55%

Woda żelowa silnie umocowana w strukturze betonu

25%

25%

25%

20%

Woda wolna w większości przeznaczona do odparowania

5%

10%

15%

25%

 

Z powyższej tabeli wynika, że przy W/C 0,4 i przy solidnym zagęszczeniu, podkład po pełnym związaniu betonu będzie przygotowany do montażu posadzek drewnianych.
W przypadku gdzie W/C wynosi 0,6 lub więcej konieczne jest konkretne suszenie. Tu pozostaje pytanie, czy wilgotność dopuszczalna (3,0% wagowo) będzie wilgotnością bezpieczną, szczególnie przy grubym podkładzie obłożonym cienką okładziną z litego drewna.
Dodatki napowietrzająco – uszczelniające zawarte są w niektórych plastyfikatorach. Ich zadaniem jest zamknięcie kapilar umożliwiających przemieszczanie wilgoci. Środki napowietrzające poprawiają szczelność betonu ograniczając jego możliwości sorpcyjne w okresie długiego i wilgotnego lata, jednak w pewnym stopniu utrudniają osuszanie.
Zagęszczenie betonu po jego ułożeniu zawęża lub zamyka korytarze służące przenikaniu wilgoci w jego wnętrzu. W małych przestrzeniach woda jest silniej umocowana, stąd też trudniej ją usunąć. Powyższa trudność w osuszaniu betonu jest zawsze wprost proporcjonalna do jego zagęszczenia. Tak wykonany podkład betonowy jest stabilny wilgotnościowo co po jego wysuszeniu jest jak najbardziej odpowiednie dla posadzek z drewna.
Zgorzel powierzchniowa w znacznym stopniu utrudnia przenikanie wilgoci oraz niekorzystnie wpływa na powierzchniową wytrzymałość podkładów. Warstwę zgorzeli należy usunąć poprzez szlifowanie, frezowanie lub śrutowanie powierzchni.
Pielęgnacja betonu pozytywnie wpływa na jego wytrzymałość, a przy podkładach pod lite posadzki drewniane ma to znaczenie w zakresie wytrzymałości powierzchniowej. Powyższa czynność wpływa również na szczelność betonu, a to już od strony jego osuszania wygląda mniej korzystnie. Pielęgnowany jastrych z dobrym dla jakości betonu W/C poniżej 0,5 wydłuża czas osuszania o 30%.
Mikroklimat otoczenia. Temperatura otoczenia wpływa efektywnie na osuszanie przegród budowlanych. Z każdym wzrostem temperatury powietrza wzrasta jego pojemność w zakresie wilgoci. Powstająca różnica ciśnień powoduje dyfuzyjne przejmowanie przez chłonne powietrze, wilgoci znajdującej się w jego otoczeniu, powodując osuszanie tegoż otoczenia. Jednak gwałtowny wzrost temperatury, szczególnie w pierwszej fazie osuszania, może wywołać niewłaściwy układ ciśnień powodujący przemieszczanie wilgoci w głąb przegród budowlanych (termodyfuzja). Do czasu jednorodnego nagrzania pomieszczeń wzrost temperatury powinien iść w parze ze stosunkowo niską wilgotnością względną powietrza. Należy tu zadbać o niezbędną wymianę nasyconego wilgocią powietrza z wnętrza pomieszczeń.
Wilgotność otoczenia ma decydujący wpływ na wzrost szybkości osuszania. Dla uzyskania właściwej efektywności osuszania, powietrze, jako czynnik osuszający, powinno mieć znacznie niższą wilgotność równoważną względem wilgotności elementów osuszanych.
Temperatura wnętrza betonu. Do czasu równomiernego nagrzania całej masy podkładu efektywność osuszania jest stosunkowo mała. Dopiero po jego nagrzaniu wektor ciśnienia pary wodnej skierowany jest ku powierzchni i wylewka zaczyna sukcesywnie wysychać.
Ruch powietrza. Podczas osuszania jastrychu następuje proces parowania z jego powierzchni i wówczas nad tą powierzchnią tworzy się warstwa powietrza nasyconego większą ilością pary wodnej. Ta zwiększona ilość wilgoci utrudnia przenikanie pary z elementu osuszanego. Dla usunięcia tej warstwy a tym samym poprawienia skuteczności osuszania należy zainstalować cyrkulatory powietrza. Ruch powietrza o prędkości 2 m/s potraja skuteczność osuszania, natomiast wzrost prędkości powietrza do 4 m/s poprawia efektywność o kolejne 60%.
Nomogram do oszacowania szybkości parowania wody z powierzchni betonu

nomogram

Przykład 1.
Strzałki wskazują np. na dzień, w którym temperatura powietrza wynosi 27°C, wilgotność względna wynosi 50%, temperatura betonu wynosi 31°C, a prędkość powietrza 5,5m/s. Otrzymany wskaźnik parowania jest około 1,2kg/m2/h.
Wpływ temperatury powietrza i betonu, wilgotności oraz prędkości powietrza na skuteczność osuszania podkładu betonowego
Lp. Temperatura betonu
ºC
Temperatura powietrza
ºC
Wilgotność względna
%
Punkt rosy
ºC
Prędkość powietrza
m/s
Szybkość parowania
kg/m²/h
(1) Zwiększenie prędkości powietrza
1.
2.
3.
4.
5.
6.
21
21
21
21
21
21
21
21
21
21
21
21
70
70
70
70
70
70
15
15
15
15
15
15
0
8
16
24
32
40
0,073
0,186
0,303
0,415
0,537
0,659
(2) zmniejszenie wilgotności względnej
7.
8.
9.
10.
11.
21
21
21
21
21
21
21
21
21
21
90
70
50
30
10
19
15
10
3
-1
16
16
16
16
16
0,098
0,303
0,489
0,659
0,854
(3) wzrost temperatury powietrza i betonu
12.
13.
14.
15.
16.
17.
10
16
21
27
32
38
10
16
21
27
32
38
70
70
70
70
70
70
5
10
15
21
26
31
16
16
16
16
16
16
0,127
0,210
0,303
0,376
0,537
0,879
(4) temperatura betonu 21ºC, spadek temperatury powietrza
18.
19.
20.
21.
21
21
21
21
27
21
10
-1
70
70
70
70
21
15
5
-6
16
16
16
16
0,000
0,303
0,610
0,806
(5) spadek temperatury betonu
22.
23.
24.
27
21
16
4
4
4
100
100
100
4
4
4
16
16
16
1,001
0,635
0,366
(6) stała temperatura betonu i powietrza, zmienna prędkość powietrza
25.
26.
27.
21
21
21
4
4
4
50
50
50
-5
-5
-5
0
16
40
0,171
0,791
1,743
(7) obniżenie temperatury betonu, temperatura powietrza do 21ºC
28.
29.
30.
27
21
16
21
21
21
50
50
50
10
10
10
16
16
16
0,854
0,488
0,220
(8) stała temperatura betonu i powietrza, zmienna prędkość wiatru
31.
32.
33.
32
32
32
32
32
32
10
10
10
-3
-3
-3
0
16
40
0,342
1,641
3,613

TEMPERATURA PUNKTU ROSY PRZY WZGLĘDNEJ WILGOTNOŚCI POWIETRZA
Temp. powietrza
(°C)
Względna wilgotność powietrza (%)
45% 50% 55% 60% 65% 70% 75% 80% 85% 90% 95%
2 -7,77 -6,56 -5,43 -4,40 -3,16 -5,48 -1,77 -0,98 -0,26 0,47 1,20
4 -6,11 -4,88 -3,69 -2,61 -1,79 -0,88 -0,09 0,78 1,62 2,44 3,20
6 -4,49 -3,07 -2,10 -1,05 -0,08 0,85 1,86 2,72 3,62 4,48 5,38
8 -2,69 -1,61 -0,44 0,67 1,80 2,83 3,82 4,77 5,66 6,48 7,32
10 -1,26 0,02 1,31 2,53 3,74 4,79 5,82 6,79 7,65 8,45 9,31
12 0,35 1,84 3,19 4,46 5,63 6,74 7,75 8,69 9,60 10,48 11,33
14 2,20 3,76 5,10 6,40 7,58 8,67 9,70 10,71 11,64 12,55 13,36
15 3,12 4,65 6,07 7,36 8,52 9,63 10,70 11,69 12,62 13,52 14,42
16 4,07 5,59 6,98 8,29 9,47 10,61 11,68 12,66 13,63 14,58 15,54
17 5,00 6,48 7,92 9,18 10,39 11,48 12,54 13,57 14,50 15,36 16,19
18 5,90 7,43 8,83 10,12 11,33 12,44 13,48 14,56 15,41 16,31 17,25
19 6,80 8,33 9,75 11,09 12,26 13,37 14,49 15,47 16,40 17,37 18,22
20 7,73 9,30 10,72 12,00 13,22 14,40 15,48 16,46 17,44 18,36 19,18
21 8,60 10,22 11,59 12,92 14,21 15,36 16,40 17,44 18,41 19,27 20,19
22 9,54 11,16 12,52 13,89 15,19 16,27 17,41 18,42 19,39 20,28 21,22
23 10,44 12,02 13,47 14,87 16,04 17,29 18,37 19,37 20,37 21,34 22,23
24 11,34 12,93 14,44 15,73 17,06 18,21 19,22 20,33 21,37 22,32 23,18
25 12,20 13,83 15,37 16,69 17,99 19,11 20,24 21,35 22,27 23,30 24,22
26 13,15 14,84 16,26 17,67 18,90 20,09 21,29 22,32 23,32 24,31 25,16
27 14,08 15,68 17,24 18,57 19,83 21,11 22,23 23,31 24,32 25,22 26,10
28 14,96 16,61 18,14 19,38 20,86 22,07 23,18 24,28 25,25 26,20 27,18
29 15,85 17,58 19,04 20,48 21,83 22,97 24,20 25,23 26,21 27,26 28,18
30 16,79 18,44 19,96 21,44 23,71 23,94 25,11 26,10 27,21 28,19 29,09
32 18,62 20,28 21,90 23,26 24,65 25,79 27,08 28,24 29,23 30,16 31,17
34 20,42 22,19 23,77 25,19 26,54 27,85 28,94 30,09 31,19 32,13 33,11
36 22,23 24,08 25,50 27,00 28,41 29,65 30,88 31,97 33,05 34,23 35,06
38 23,97 25,74 27,44 28,87 30,31 31,62 32,78 33,96 35,01 36,05 37,03
40 25,79 27,66 29,22 30,81 32,16 33,48 34,69 35,86 36,98 38,05 39,11
45 30,29 32,17 33,86 35,38 36,85 38,24 39,54 40,74 41,87 42,97 44,03
50 34,76 36,63 38,46 40,09 41,58 42,99 44,33 45,55 46,75 47,90 48,98
Z tabeli można odczytać, przy jakiej temperaturze powierzchni (w zależności od temperatury powietrza i jego względnej wilgotności) występuje kondensacja pary wodnej. Np. przy temperaturze powietrza 20°C i wilgotności względnej 70% na niepijących powierzchniach kondensat pojawi się w temperaturze podłoża (posadzki)
Nomogram Moliera

Cisnienie Pary Wodnej

Grubość podkładu
Czas osuszania wylewki jest logiczną pochodną jej grubości. Wylewka betonowa, znajdując się w korzystnych dla schnięcia warunkach 20oC i 50% RH, oddaje nadmiar wilgoci do czasu pełnego zrównoważenia z klimatem otoczenia.Teoretyczny czas schnięcia podkładu można obliczyć stosując wzór Cadierguesa: t = s + d2
gdzie:
t = czas w dniach,
s = współczynnik zależny od rodzaju cementu oraz W/C betonu i jego gęstości.
d = grubość podkładu w cm.
Z powyższego wzoru wynika zależność czasu schnięcia podkładu od ilości wody zarobowej, zwartości masy betonowej, a szczególnie od jej grubości, gdzie wartość ta podniesiona jest do kwadratu.
OCENA PRZYDATNOŚCI DO MONTAŻU POSADZEK Z DREWNA
Z praktycznego punktu widzenia interesuje nas stopień zagrożenia dla posadzki drewnianej ze strony wilgoci znajdującej się w podkładzie betonowym. Posadzka drewniana, szczególnie lakierowana, jest w „układzie zamkniętym’ z podkładem betonowym, gdzie przy stałej i równej temperaturze, zawarte w powyższym układzie elementy dążą, w sposób kapilarny i dyfuzyjny do wzajemnej równowagi wilgotnościowej. W takiej sytuacji, część nadmiaru wilgoci z podkładów przejmie suche drewno, po czym spęcznieje adekwatnie do ilości przyjętej wilgoci.
Problem może się pogłębić przy zachwianiu tej równowagi. Powyższe zachwianie występuje po zmianie temperatury powierzchni podłogi, tu niekorzystny układ ciśnień przemieszcza wilgoć z całego układu w miejsce najniższej temperatury, powodując zniekształcenia powierzchniowe lub uszkodzenie całej podłogi.
Przygotowanie w zakresie wilgotności podkładów betonowego pod określony parkiet określają trzy kryteria:
– ilość wody wolnej w jednostkowej masie betonu
– stopień możliwości przemieszczenia się powyższej wody w postaci pary, w porowatym betonie w kierunku drewna
– rodzaj okładziny podłogowej, ze szczególnym uwzględnieniem jej grubości oraz oporności dyfuzyjnej powłoki nawierzchniowej.
Przedstawione powyżej zależności dają pewien obraz trudności w szybkim i jednocześnie skutecznym przygotowaniu podkładu betonowego do montażu posadzek z drewna.
Stąd też wynikają wnioski:
• jeśli mamy czas, to biorąc pod uwagę przedstawione powyżej czynniki, określmy sobie techniczny plan działania i osuszajmy powoli, do skutku we własnym zakresie
• natomiast jeżeli czas pili, to osuszanie należy zlecić profesjonalnej firmie z odpowiednim zapleczem technicznym.
Efektywność ma tu trzy wymiary:
1. czas osuszania
2. koszt energii
3. gwarantowana jakość osuszenia wraz z pomiarami i fachową oceną przygotowania do montażu określonej posadzki z drewna.

Opracowanie: Tadeusz Wożniak „Parkiet Komplet”, Mława